Mam wątpliwość

Można, tylko w jakim celu?

Można, tylko w jakim celu?

Pierwsze rozdziały są mi tak dalekie, że zastanawialam się czy nie porzucić czytanie od razu. Wiem, że w dziecinstwie były dzieci tzw lepsze, ale ja marzyłam bardzo o przeciętnym domu i nie rozumiem tego, że autorka jest niezadowolona z takiej zwykłej rodziny. Dopiero kwestie miesiączki stały mi się bliższe, choć trudno mi się czytało przez nadmiar porównań i metafor. Wbrew temu co piszą czytelnicy poniżej to nie wydaje mi się żeby autorka była wulgarna, albo przekonana nadmiarowo o własnej wyjątkowości. Nie dałam rady dotrwać do końca.

Pierwsze rozdziały są mi tak dalekie, że zastanawialam się czy nie porzucić czytanie od razu. Wiem, że w dziecinstwie były dzieci tzw lepsze, ale ja marzyłam bardzo o przeciętnym domu i nie rozumiem tego, że autorka jest niezadowolona z takiej zwykłej rodziny. Dopiero kwestie miesiączki stały mi się bliższe, choć trudno mi się czytało przez nadmiar porównań i metafor. Wbrew...

Przypuszczam, że ta książka nie każdemu przypadnie do gustu, gdyż Radomska posiada specyficzne poczucie humoru (ja tak uważam ;)),które nie każdy zrozumie.

Książka opowiada o przeżyciach autorki, wiele kwestii nawiązuje do jej życia, jednak czytając ją często pojawiały się myśli typu: Faktycznie ma rację albo O też mnie to spotkało...

Przeczytałam z przyjemnością i wiem tylko jedno... Mam wątpliwość! 😉 No ale kto nie ma? 🤔😉

Przypuszczam, że ta książka nie każdemu przypadnie do gustu, gdyż Radomska posiada specyficzne poczucie humoru (ja tak uważam ;)),które nie każdy zrozumie.

Książka opowiada o przeżyciach autorki, wiele kwestii nawiązuje do jej życia, jednak czytając ją często pojawiały się myśli typu: Faktycznie ma rację albo O też mnie to spotkało...

Przeczytałam z przyjemnością i wiem...

Czy hipokryta może napisać mądry felieton? A kokietka? A czy ktoś, kto lubi się krygować i wcale nie robi tego, do czego namawia innych, może mówić z sensem? Jasne. Przecież nie o to chodzi, żeby wiedzieć, tylko żeby z tej wiedzy korzystać. Żeby zrobić z niej dobry użytek. Ale, powiecie, przecież najlepiej pouczać kogoś przez przykład. No cóż, w tym przypadku będzie trudno. Zwłaszcza gdy się wysłucha felietonu o makijażu, a właściwie jego braku używania z premedytacją, a potem nieopatrznie zerknie na zdjęcia autorki. Lecz do brzegu. Pani Radomska mówi dużo, zabawnie, często trafia w punkt. Dobrze by było, gdyby chociaż część jej rad kobiety wzięły sobie do serca. Łatwiej się żyje, jeżeli realizuje się własne plany, choćby te małe i niewiele znaczące. Dla kogoś może tak, ale dla nas? Dla nas są ważne, ponieważ pozwalają na samozadowolenie, a to cenniejsze od każdej nagrody. Słuchałam w wersji audio. Nie było łatwo. Gdy ktoś przemawia wprost do czyjegoś ucha, to słychać każde przejęzyczenie, czy też niedociągnięcia w poprawnej polszczyźnie. Może warto poćwiczyć dykcję. Taka drobna sugestia dla autorki. Polecam. Z niejaką ostrożnością.

Czy hipokryta może napisać mądry felieton? A kokietka? A czy ktoś, kto lubi się krygować i wcale nie robi tego, do czego namawia innych, może mówić z sensem? Jasne. Przecież nie o to chodzi, żeby wiedzieć, tylko żeby z tej wiedzy korzystać. Żeby zrobić z niej dobry użytek. Ale, powiecie, przecież najlepiej pouczać kogoś przez przykład. No cóż, w tym przypadku będzie trudno....

Nie lubię autorki. Widziałam jej wystąpienia na żywo i obserwowałam jej poczynania w internecie. Mam wrażenie, że Pani Aleksandra uważa się za zajebistą tylko dlatego, że używa przekleństw, w co drugim zdaniu. Książkę słuchałam i o dziwo książkę czyta sama autorka, której seplenienie doprowadza mnie do szału. Opowiada o historiach, które wszyscy przeżyliśmy. Jeśli jesteście dziećmi lat 90, 80, to opowieści Radomskiej są dla nas oczywistą oczywistością a sama autorka myśli, że jest tak bardzo wyjątkowa i odkryła Amerykę. Wkurza mnie niesamowicie. Tak czy siak, książka mnie wciągnęła, momentami rozśmieszała, irytowała. NIE POLECAM

Nie lubię autorki. Widziałam jej wystąpienia na żywo i obserwowałam jej poczynania w internecie. Mam wrażenie, że Pani Aleksandra uważa się za zajebistą tylko dlatego, że używa przekleństw, w co drugim zdaniu. Książkę słuchałam i o dziwo książkę czyta sama autorka, której seplenienie doprowadza mnie do szału. Opowiada o historiach, które wszyscy przeżyliśmy. Jeśli jesteście...

Dużo treści, długich piętrowych zdań, w których łatwo się pogubić, ale też które pobudzają wyobraźnię i dają do myślenia. Lekko napisana, choć bynajmniej nie o lekkich sprawach. Dobrze się czyta.

Dużo treści, długich piętrowych zdań, w których łatwo się pogubić, ale też które pobudzają wyobraźnię i dają do myślenia. Lekko napisana, choć bynajmniej nie o lekkich sprawach. Dobrze się czyta.

Lubię humor autorki i wręcz spodziewałam się zdecydowanie więcej po książce. Opisy lat 80 są ok, można znaleźć wiele ciekawych wątków ale ostatecznie nie była to lektura wnosząca cokolwiek w moje życie. Humor w książce jest zdecydowanie przedobrzony, jakby na siłę. Drugi raz bym po nią nie sięgnęła.

Lubię humor autorki i wręcz spodziewałam się zdecydowanie więcej po książce. Opisy lat 80 są ok, można znaleźć wiele ciekawych wątków ale ostatecznie nie była to lektura wnosząca cokolwiek w moje życie. Humor w książce jest zdecydowanie przedobrzony, jakby na siłę. Drugi raz bym po nią nie sięgnęła.

Uwielbiam Radomska i zyczę jej sukcesów na wszystkich polach a to że książka mnie nie porwała to chyba świadczy o tym że poszukuję w ksiażkach czegoś innego. A Radomska będę oglądać niezmiennie i polecać wszedzie gdzie się da

Uwielbiam Radomska i zyczę jej sukcesów na wszystkich polach a to że książka mnie nie porwała to chyba świadczy o tym że poszukuję w ksiażkach czegoś innego. A Radomska będę oglądać niezmiennie i polecać wszedzie gdzie się da

Uśmiałam się momentami 😃
Przekaz bardzo zrozumiały...

Uśmiałam się momentami 😃
Przekaz bardzo zrozumiały...

Sięgnełam po tę pozycje po Stand-upie autorki. Spodobał mi się jej humor, bogate opisy i można było się z nią utożsamić jeżeli się jest z lat 80-90. Wzbudziła uśmiech na mojej twarzy.

Sięgnełam po tę pozycje po Stand-upie autorki. Spodobał mi się jej humor, bogate opisy i można było się z nią utożsamić jeżeli się jest z lat 80-90. Wzbudziła uśmiech na mojej twarzy.